36 Ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźny

36 Ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi [13]. Przymus bezpośredni może być zastosowany tylko i wyłącznie Selleck Sotrastaurin wobec osoby, która nie poddaje się obowiązkowi szczepienia, badaniom sanitarno-epidemiologicznym, zabiegom sanitarnym, kwarantannie lub izolacji. Ponadto zastosowanie środka przymusu bezpośredniego możliwe jest w odniesieniu do chorych lub podejrzanych o zachorowanie na chorobę szczególnie niebezpieczną i wysoce zakaźną. Ponadto choroba ta stanowić ma bezpośrednie zagrożenie

dla zdrowia lub życia innych osób. Chorobą „szczególnie niebezpieczną i wysoce zakaźną”, zgodnie z definicją sformułowaną w art. 2 pkt 4 Ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, jest choroba zakaźna łatwo rozprzestrzeniająca się, o wysokiej śmiertelności, powodująca szczególne zagrożenia dla zdrowia publicznego i wymagająca specjalnych metod zwalczania, w tym cholera, dżuma, ospa prawdziwa, learn more wirusowe gorączki krwotoczne. Jednocześnie ustawa określa katalog środków przymusu bezpośredniego, tj. przytrzymywanie, unieruchomienie lub przymusowe podanie leku. Także Kodeks postępowania karnego (k.p.k.) [14] wprowadza przymus poddania się określonym czynnościom medycznym. Na podstawie art. 74 § 2 k.p.k. oskarżony, a także podejrzany, ma obowiązek poddania się

określonym w tym przepisie czynnościom medycznym, w tym m.in. oględzinom zewnętrznym oraz innym badaniom niepołączonym z naruszeniem integralności cielesnej oraz badaniom połączonym

z wykonywaniem zabiegów na jego ciele, np. pobranie krwi. Ściśle określonych badań można także dokonywać wobec osoby podejrzanej. W sytuacjach przewidzianych w art. 74 k.p.k. można wobec oskarżonego, podejrzanego, a nawet osoby podejrzanej, stosować przymus bezpośredni. Aby regulacje te nie pozostawały fikcją, organy ścigania muszą mieć możliwość wyegzekwowania tych obowiązków, przy czym uprawnionym do stosowania środków przymusu Methocarbamol bezpośredniego będzie organ ścigania, nie zaś lekarz. Będzie to zatem czynność medyczna wykonywana przez lekarza po zastosowaniu przymusu bezpośredniego przez organy ścigania [9]. Warto także wspomnieć o rozwiązaniach przyjętych w Kodeksie karnym wykonawczym (k.k.w.) [15]. Zgodnie z art. 118 § 2 tegoż kodeksu, w przypadku gdy życiu skazanego grozi poważne niebezpieczeństwo stwierdzone co najmniej przez dwóch lekarzy, można dokonać koniecznego zabiegu lekarskiego, nie wyłączając chirurgicznego, nawet w razie sprzeciwu skazanego. W wypadku sprzeciwu skazanego o dokonaniu zabiegu decyduje sąd penitencjarny. Jeżeli zachodzi ryzyko nagłej śmierci skazanego, o konieczności zabiegu decyduje lekarz. Kodeks karny wykonawczy wprost nie zezwala na zastosowanie środka przymusu bezpośredniego. Niemniej jednak dokonanie zabiegu, np. chirurgicznego, wbrew woli skazanego jest równoznaczne z zastosowaniem przymusu bezpośredniego.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>